تکثیر : دوران بارداری اسب ماده (مادیان) نزدیک به 11 ماه است.دوره بلوغ جسمی اسب بر اساس نژاد و نوع کاری که انجام می‌دهند متفاوت است، سن مناسب برای تربیت اسب ها بستگی به جثه و شرایط روحی و رفتاری آنها دارد، به ‌عنوان‌ مثال در اسب‌های سبک‌وزن در سن دوسالگی برای مسابقه مورداستفاده قرار می‌گیرند اما در نژادهای سنگین‌وزن به دلیل تکمیل نشدن ساختار غضروف و استخوان‌ها تا سن 4 تا 5 سالگی برای شرکت در مسابقه‌ها زیر زین نمی‌روند. اسب‌ها از دو تا سه‌سالگی قادر به جفت‌گیری هستند و بهترین زمان برای جفت‌گیری از فصل بهار تا پاییز است.

پرورش: محیط پرورش اسب به دو صورت پرورش در مرتع و جایگاه است.جایگاه حیوان را ازگزند نور خورشید،باد،باران در امان نگه می دارد اما بیشتر اسب ها ترجیح می دهند در فضای باز و مراتع باشند.

پرورش در مرتع بدین‌صورت است که ساختمان از سه طرف محصورشده و فقط یک‌طرف آن باز است؛ که یک‌قسمتی را به‌عنوان فضای مسقف و سایه‌بان در نظر می‌گیرند که اسب در هنگام تغذیه و استراحت در آنجا به سر می‌برد و از قسمت غیر مسقف هم که گردشگاه نامیده می‌شود جهت استفاده از چرای آزاد و گردش اسب مورداستفاده قرار می‌گیرد. در این شیوه تغذیه به‌صورت گروهی است که نیاز به اعمال مدیریت‌های خاص است.

پرورش در جایگاه هم به‌صورت باکس‌های انفرادی است. از مهم‌ترین مزیت این روش رعایت بهداشت و کنترل راحت بیماری‌ها و مدیریت آسان به‌خصوص در هنگام خوراک‌دهی است؛ اما اسب‌هایی که در جایگاه نگهداری می‌شوند ممکن است دچار ناهنجاری‌هایی مانند پرخاشگری، عصبی بودن، افسردگی و لگدزدن شوند که برای جلوگیری از این مشکلات بایستی روزی دو یا سه بار آن‌ها را به محوطه‌ی باز برای قدم زدن و دویدن ببرند.

تغذیه: غذا بايد داراي دو خاصيت عمده باشد ، حرارت بدن اسب را ثابت نگهدارد و انرژي لازم را براي زنده ماندن در درجه اول و سپس كارهاي اضافه خواسته شده او را تامين نمايد. در تغذیه اسب بایستی فاکتورهای حیوانی از قبیل مرحله زندگی (آبستنی، شیردهی، رشد و… ، وضعیت بدنی (چاق، لاغر) و محیط زندگی را بررسی نمود) سپس فاکتورهای جیره‌ای مثل کیفیت، خوش‌خوراکی، در دسترس بودن مواد غذایی و کامل بودن جیره ازنظر مواد مغذی تعیین گردد. اسب ها حیوانات گیاه خواری هستند و فقط از یونجه خشک یا چراگاه برای تغذیه استفاده می کنند.

جمعیت جهانی اسب در قاره ها:

ارزش اقتصادی:
صنعت پرورش اسب، یک صنعت پول‌ساز و درآمدزا در بسیاری از کشورهای دنیا تلقی می‌گردد، در این کشورها بیشترین اهداف اقتصادی و تجاری پرورش اسب درزمینه گردشگری است.  صنعت اسب را می توان از دو منظر سرگرمی و اشتغالزایی گسترش داد. دو نوع تقاضا را در این صنعت تعریف میکنند ابتدا تقاضا برای خود اسب(تقاضای اسبی) و دیگری تقاضا برای کالاها و خدمات مرتبط با این حیوان است.این صنعت در پرورش اسب-توریسم با اسب- کورس – مسابقات زیبایی- مسابقات پرش – چوگان- سواری وسترن- مربیگری سوارکاری- مسابقات یورتمه – مسابقات تاخت – مسابقات ارابه رانی – مسابقات پرش – برساژ و استقامت استفاده می شود.

محصولات بسیاری از اسب بدست می آید که از آن جمله می توان به گوشت،شیر،مو،استخوان،پوست و برداشت مواد دارویی از ادرار مادیان باردار اشاره کرد. شیر اسب ماده را می دوشند و از آن کومیس می گیرند (کومیس یا قمیز فراورده های است که از تخمیر شیر مادیان بدست می آید و عوامل تخمیر آن لاکتوباسیل همراه با مخمر ساکارومایسیس لاکتیس است). کومیس از نزدیک ترین فرآورده های لبنی به کفیر می باشد و تخمير مجموعه اي از باكتري هاي زنده و مفيد براي بدن است. چرم اسب در ساخت کفش دستکش ژاکت و لباس بیسبال به کار گرفته می شود. در سالیان دراز گوشت اسب خوراک انسان و درندگان بوده است امروزه گوشت اسب در بسیاری از نقاط جهان خورده می شود در حالیکه در برخی از فرهنگ ها یک پرهیز (تابو) است و در برخی از جاها یک چالش سیاسی دانسته می شود. موی دم اسب در ساخت  آرشه سازهای زهی مانند ویولن، ویولا، ویولونسل،کنترباس،کمانچه مورد نیاز است.